Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ - "Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...": "Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ ΑΞΟΝΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ"


"ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ"
Η «ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ» ΩΣ ΠΡΟΣΤΑΔΙΟ ΟΛΙΚΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ» ΜΕΣΩ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΤΗΣ ΤΡΙΜΟΡΦΗΣ ΕΚΑΤΑΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 00009 ] [ 2010.07.29 00:00 ]


"Η ΦΑΣΗ ΤΟΥ «ΑΠΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ» ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝ ΠΕΡΑΤΩΘΗΚΕ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ «ΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ» ΤΟΥ ΕΚΚΕΝΩΘΕΝΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΜΕ ΝΕΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ - ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΟΥ «ΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ» ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ (ΟΠΩΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ) ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΝΕΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΠΟΥ ΣΤΟΧΟ ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ «ΑΠΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ» - ΙΣΩΣ Ο «ΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ» ΤΩΝ - ΠΡΩΗΝ - ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΩΝ ΜΚΟ (ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ), ΠΟΥ Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ ΠΑΡΑ ΤΑ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ"





Παρασκευή, 25 Ιουνίου 2010
Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...

Και η πτώχευση της χώρας?

Γράφει: ο Κωνσταντίνος Ρωμανός
Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου


Ο Σημίτης έδωσε και πάλι τη βασική φόρμουλα για την ανθρωπολογική μετάλλαξη των Ελλήνων όταν είπε ότι το κύριο εμπόδιο στην ανάπτυξη ήταν η ιδιαιτερότητα των Ελλήνων.

Να παρατηρήσουμε εδώ ότι δεν αναζήτησε την αιτία της «κακοδαιμονίας» μας σε κάποιο επιμέρους συστατικό στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας (π.χ την Ορθοδοξία ή τον κοραϊσμό ή τον ραγιαδισμό, τον ατομικισμό κ.λ.π), το οποίο εξοβελίζοντας θα μπορούσαμε να ελπίσουμε σένα πιο θετικό μέλλον.

Όχι, ολάκερη η ιδιαιτερότητα των Ελλήνων, δηλαδή ό,τι συνιστά την ελληνικότητα αυτήν καθ' αυτήν μπήκε στο στόχαστρο του «εκσυγχρονιστικού» λόγου.

Το στοίχημα ήταν οι έλληνες να πάψουν να είναι Έλληνες προκειμένου να ...προοδεύσουν.

Η πρόοδος, η ανάπτυξη, ο εκσυγρονισμός ήταν ο προβαλλόμενος στόχος. Η ανθρωπολογική μετάλλαξη των Ελλήνων, το μέσον για την επίτευξη του στόχου αυτού.

Από την αρχή της διακυβέρνησης Σημίτη ως σήμερα η αποελληνοποίηση της Ελλάδος έγινε στην αρχή ψιθυριστά, αργότερα φωναχτά, αλλά πάντα με συνέπεια και αμείωτη ένταση.

Το μεσοδιάστημα της κυβέρνησης των συντηρητικών δεν άλλαξε τίποτα στη ροή αυτή των πραγμάτων. Μάλιστα συνέτεινε, μπορεί να πει κανείς, στην απρόσκοπτη λειτουργία του σχεδιασμού αποδόμησης του έθνους με το να ... δεσμεύσει ένα πατριωτικό δυναμικό το οποίο, χωρίς τη χειραγώγηση των συντηρητικών, θα μπορούσε να είχε απειλήσει τους ανθελληνικούς σχεδιασμούς.

Έτσι π.χ η εκδηλωθείσα αντίσταση του λαού στην παραποίηση της ιστορίας στα νέα σχολικά βιβλία των ετών 2006-2007 έσβησε πρόωρα μόλις η κυβέρνηση έκανε τον απλό ελιγμό να αποσύρει ένα και μόνο βιβλίο (από τις εκατοντάδες) από την κυκλοφορία και την αρμόδιο υπουργό από την υπηρεσία.

Η μεθοδολογία της εθνοκτονίας με επιστημονική συνέπεια επικεντρώθηκε στους δύο κεντρικούς άξονες αναπαραγωγής μιας ανθρώπινης κοινωνίας, την παιδεία και την δημογραφία.

Με άκρα μυστικότητα επετεύχθη η αλλαγή των περιεχομένων της σχολικής παιδείας και η ιδεολογική μετατόπιση της κατεστημένης ακαδημαϊκής και πολιτικής νομενκλατούρας, με τους συμπληρωματικούς στόχους να αμφισβητηθεί η ελληνικότητα αφενός και να γίνει αποδεκτός ως τετελεσμένο γεγονός ο εποικισμός της σκόπιμα αφύλακτης χώρας από εκατομμύρια λαθρομετανάστες αφετέρου.

Όπως ήταν προβλεπόμενο, η εισαγωγή σε μεγάλη κλίμακα των τελευταίων στα ελληνικά σχολεία θα έκανε επιτακτική πλέον και νόμιμη τη μετάλλαξη της εθνικής παιδείας σε πολυεθνική. (Η μαζική εισαγωγή λαθρομεταναστών στα ελληνικά σχολεία ήταν βεβαίως αντισυνταγματική εφόσον το Σύνταγμα καθορίζει ότι η παιδεία είναι δωρεάν και υποχρεωτική για όλους τους Έλληνες - αποκλείοντας έτσι τους μη Έλληνες).

Ταυτόχρονα θα παγίωνε την εθνογραφική αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού προσφέροντας "πάτημα" για ην ελληνοποίηση των ξένων μόλις θα έφταναν στην ηλικία των 18 ετών.

Η ελληνοποίηση με τη συνακόλουθη αλλαγή του κώδικα ιθαγένειας έγινε τον Μάρτιο του 2010 από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ολοκληρώνοντας την προηγηθείσα νομιμοποίηση της ΝΔ του τέλους του 2008 (καθεστώς του «επί μακρόν διαμένοντος»).

Η νεοταξική αριστερόστροφη προπαγάνδα για την καλλιέργεια οικειοφοβίας, δηλαδή απομάκρυνσης από την ελληνικότητα με τη συνακόλουθη απαίτηση να αλλοτριωθούμε αγκαλιάζοντας τον "Άλλο" ως "διαφορετικότητα", αποτελεί δυστυχώς χρόνια τώρα μια θλιβερή σταθερά της καθημερινότητας του Έλληνα. Είναι η ίδια προπαγάνδα που απαντάται ως γκράφιτι των Εξαρχείων, ως ανάλυση των ΜΜΕ και ως διδακτικό περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων.

Συνοψίζεται στις παροτρύνσεις να μην είμαστε «ξενοφοβικοί» (παραβλέποντας ότι καθόλου δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις του ξένου που μπήκε από το παράθυρο), να μην είμαστε «ρατσιστές» (δηλαδή να αδιαφορήσουμε για τους προγόνους, το γένος και τη φυλή μας) και να μην είμαστε "εθνικιστές "(δηλαδή να παραιτηθούμε από την αξίωση να έχουμε ως έθνος δικό μας κράτος - προστάτη ή ακόμα και απλώς να υπάρχουμε ως διακριτό έθνος ανάμεσα στα άλλα έθνη).

Πρόκειται για προπαγάνδα επιστημονικής αποδόμησης η οποία συν τοις άλλοις κατασκευάζει ενοχικά σύνδρομα που αφορούν το ήθος και τις συλλογικές δράσεις του «κακού Έλληνα» μέσα στην ιστορία.

Οι κατηγορίες είναι δανεισμένες από το παλαιό και το νεώτερο ρεπερτόριο του ανθελληνισμού. Υποθέτω ότι η πλήρης εσωτερίκευσή τους οδηγεί στην απαξίωση του Έλληνα ως ανθρωπολογικού τύπου.

Αυτό στην γλώσσα των κομπιούτερ στο πλαίσιο μιας «κοινωνικής μηχανικής» θα σήμαινε ότι η φάση του "αποπρογραμματισμού" του ιστορικού υποκειμένου Έλλην περατώθηκε πλέον επιτυχώς και τώρα μπορεί να αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία «αναπρογραμματισμού» του εκκενωθέντος από κάθε ιστορική μνήμη ανθρώπινου πλάσματος με νέα περιεχόμενα.

Με άλλα λόγια, εκεί όπου ήδη επιτεύχθηκε η παραγωγή «γυμνού» ανθρώπου μπορεί να προχωρήσει η νέα εποχή στην πειραματική κατασκευή κάποιου νεοφανούς μιγαδικού πολιτισμικοφυλετικού ανθρωπολογικού τύπου στη νοτιοανατολική Ευρώπη (πρώην Ελλάδα).

Ίσως για την έναρξη του σχεδιαζόμενου «αναπρογραμματισμού» το υπουργείο Παιδείας μελετά επί του παρόντος (όπως ακούγεται) την εισαγωγή νέων σχολικών βιβλίων που θα αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα που στόχο είχαν τον «αποπρογραμματισμό».

Ίσως ο αναπρογραμματισμός των - πρώην - Ελλήνων να είναι στη συνέχεια και η αποστολή των πολυαρίθμων ΜΚΟ (Μή Κυβερνητικών Οργανώσεων), που η νέα κυβέρνηση δεν κατήργησε παρά τα υποτιθέμενα μέτρα περιορισμού των εξόδων στη σημερινή κρίση.

Αν επιμείνει κανείς στο ερώτημα ποιός θα είναι (επιτέλους) ο σχεδιαζόμενος από τα κέντρα εξουσίας ανθρωπολογικός τύπος του μετα-Έλληνα θα βρεί ήδη σήμερα προτεινόμενες φαντασιακές ταυτότητες, οι οποίες ξαφνιάζουν με την αφέλεια που τις διακρίνει: "Πολίτης μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής πολυπολιτιστικής κοινωνίας" ή "πολίτης της Γης" ή απλώς "Άνθρωπος"...

Μια στοιχειώδης κριτική δείχνει ότι με τα ανοικονόμητα εκατομμύρια Αφρικανών, Ασιατών και Βαλκάνιων λαθρομεταναστών και τα συνεπακόλουθα προβλήματα της γκετοποίησης, της εγκληματικότητας, της επιδημιολογικής μόλυνσης (450.000 κρούσματα ηπατίτιδας στην Ελλάδα! - "Ελευθεροτυπία" 19 Μαϊου 2010) και γενικότερης επαπειλούμενης κατάρρευσης των ελληνικών υποδομών, η Ελλάδα αντί να πλησιάζει, αντιθέτως συνεχώς απομακρύνεται από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ομοιάζοντας όλο και περισσότερο με τριτοκοσμικό κρατικό μόρφωμα.

Επίσης η κριτική δείχνει ότι δεν υπάρχουν διαβατήρια για "πολίτες της Γης" ούτε ελευθερία εγκατάστασης σε όποια μέρη του πλανήτη θα προσπαθήσουν να καταφύγουν άφρονες Έλληνες μετά την καταστροφή της πατρίδας τους.

Τέλος "Άνθρωπος" χωρίς εθνοτικό, πολιτισμικό, θρησκευτικό, πολιτικό προσδιορισμό δεν υπάρχει, μόνο ο σκύλος, η γάτα και το όποιο ζώο είναι απλώς σκύλος και γάτα οπουδήποτε χωρίς περαιτέρω προσδιορισμό.

"Άνθρωπος" χωρίς ιδιαιτερότητα δεν είναι παρά ένα ζώο! Προφανώς τέτοια ζώα, τέτοια ανθρώπινα μηδενικά, βδελύγματα πάνω στο πρόσωπο της Γης, θα κατασκευάσουν οι σκοτεινοί κύριοι προγραμματιζόμενων εθνοκτονιών.

Πραγματικά αποφάσισαν λοιπόν οι Έλληνες, θα πεί κανείς, να απεμπολήσουν την ιδιαιτερότητά τους για να γίνουν πιο άνθρωποι ή πιο Ευρωπαίοι, τέλος πάντων για να εκσυγχρονισθούν και να αναπτυχθούν όπως το ήθελε ο Σημίτης? Αν πιστέψει κανείς ότι αυτοί που δέχθηκαν να μεταλλαχθούν (και δεν ήσαν προς Θεού όλοι) το έπραξαν για ιδανιστικούς αποκλειστικά λόγους, απατάται σίιγουρα. Δεν ξέρει δηλαδή να διαβάζει το πραγματικό μήνυμα της εξουσίας ανάμεσα στις γραμμές των επισήμων διακηρύξεων.

Εδώ το μήνυμα ήταν ένα και μοναδικό: Ξεχάστε αυτά που πιστεύατε ως Έλληνες και εμείς σας εγγυώμεθα υψηλή κατανάλωση και ευημερία! Ως Έλληνες δεν έχετε μέλλον στην Ελλάδα, γιατί οι ανώτερες εξουσίες έχουν άλλα σχέδια γα την Ελλάδα! Ως απλές βιολογικές υπάρξεις όμως, αφημένες στα δικά μας χέρια να τις μορφώσουμε όπως καλύτερα ξέρουμε εμείς, επιτρέπουμε να επιβιώσετε και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο. Όσοι τυχόν αρνηθούν και αντισταθούν θα αποκλεισθούν από όλες τις απολαβές, κοινωνικές, επαγγελματικές, πολιτικές. Θα ζούν με τον φόβο του κράτους και μαζί του παρακράτους που χτυπάει εκεί όπου δεν φτάνει ο νόμος. Αν δε επιμείνουν ότι η «Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" θα βρούν απέναντί τους και τους συνασπισμένους «ελληνοποιημένους» αλλοδαπούς πραιτωριανούς.

Αυτοί ήταν οι όροι του συμβολαίου που η εξουσία πρότεινε στους Έλληνες και πολλοί δελεάσθηκαν. "Η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που τη ... χάνει!" σκέφτηκαν. 'Ομως αυτό που επέμεινε να διαχειρισθεί η εξουσία χωρίς εξαιρέσεις ήταν τα παιδιά.

Τα αφελληνισμένα σχολεία περίμεναν τα ελληνόπαιδα με τον Χασάν στο ίδιο θρανίο, υλικό για μετάλλαξη. Τι θα έπρατταν άραγε οι γονείς, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων? Θα δημιουργούσαν προβλήματα επειδή τα παιδιά τους διδάσκονταν ανθελληνικά βιβλία και θα αμφισβητούσαν τη νομιμότητα της εισαγωγής λαθρομεταναστών χωρίς τα νόμιμα δικαιολογητικά στο σχολείο που πλήρωσαν γενεές επί γενεών Ελλήνων φορολογουμένων?

Ή θα άφηναν ό, τι πολυτιμότερο είχαν, τα παιδάκια τους δηλαδή, τα μοναχοπαίδια τους μάλιστα (διότι δεν κάνουν πάνω από ένα παιδί), βορά στο αντεθνικό υπουργείο Παιδείας? Γνωρίζουμε δυστυχώς την απάντηση...

Πώς όμως να ερμηνεύσει κανείς την παρούσα πτώχευση της Ελλάδας, την περικοπή μισθών και συντάξεων, την αύξηση των φόρων στα καταναλωτικά αγαθά κ.λ.π, δεδομένης της ανειλημμένης υποχρέωσης της εξουσίας να ανταμείψει πλουσιοπάροχα όσους δέχθηκαν τον αφελληνισμό τους?

Η απάντηση είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια: Ο διάβολος δεν κρατάει το λόγο του. Γιατί να ξοδεύεται εσαεί γιαυτούς που τώρα πια είναι ένα τίποτα? Αφού οι Έλληνες έχασαν οικειοθελώς την τιμή τους, να χάσουν τώρα και το ... αντίτιμο. Άλλωστε δεν τα έδωσαν όλα ακόμα, ποιός ξέρει αν πιεζόμενοι δεν θα δώσουν και τα υπόλοιπα!

Η ανυποληψία όσων ανθρώπων πρόδωσαν το λίκνο της Ευρώπης, τους προγόνους και το όνομά τους για τον Μαμμωνά δεν διέφυγε την προσοχή των Ευρωπαίων των οποίων ο παραδοσιακός φιλελληνισμός υπό το κράτος της ματαίωσης γύρισε τώρα στο εξίσου παραδοσιακό του αντίθετο, τον ανθελληνισμό.

Έτσι η διάθεση να μας απαξιώσουν, ηθικά και διανοητικά με κάθε τρόπο μιλάει καθημερινώς μέσα από χίλια και ένα άρθρα του ευρωπαϊκού τύπου για τη χρεοκοπημένη, ψεύτικη, αδηφάγα, πρόστυχη Ελλάδα, η οποία τώρα πρέπει να τιμωρηθεί, να ταπεινωθεί, να ματώσει με κάθε τρόπο, στο τέλος δε και να εκδιωχθεί από την Ευρώπη! Ακόμα κι έναν Τούρκο να π ..... έναν τσολιά σκιτσάρησε Ευρωπαίος γελοιογράφος...

Οχι: τέτοιο μένος, τέτοιο διασυρμό δεν επιφυλάσσει κανείς σε δανειολήπτη που απλώς αδυνατεί να πληρώσει. Τον επιφυλάσσει μόνο σε άνθρωπο που έχασε την τιμή του.

Αν δεν θέλει να χάσει τα πάντα ο ελλαδικός Ελληνισμός πρέπει να κινητοποιήσει τις υγιείς δυνάμεις που διαθέτει το αρχαίο του κύτταρο για να γίνει τιμωρός των πρωταιτίων της προδοσίας και παιδαγωγός των παραστρατημένων, που όμως βαθιά μέσα τους φέρουν το φως της Ελλάδος.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" της Κυριακής 6 Ιουνίου 2010)

ΠΗΓΗ 1:

 

Αναρτήθηκε από στις

ΔΡ. Ν.Α. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ-KALOY: “ΠΟΙΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ;” - ΟΤΑΝ Η ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΑΝΑΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ Ή ΜΙΑΝ «ΥΠΟΥΡΓΟΝ-ΔΙΟΙΚΗΤΗΝ» ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΙΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ «ΕΞΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΝ» ΤΟΥΤΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ «ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ «ΚΑΚΟΥΡΓΙΑ»


"ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ"
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 00008 ] [ 2010.02.14 00:00 ]



ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΠΕΤΥΧΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΩ ΤΗΝ ΕΞΗΣ ΘΕΣΗ: ΔΙΟΤΙ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΜΕ «ΠΟΛΥΚΟΜΜΑΤΕΙΑ» ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ Ο ΚΛΕΙΣΤΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΒΟΥΛΗΣΕΩΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΩΣ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ «ΑΛΛΩΝ» ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ «ΠΟΛΙΤΕΙΑ». ΔΗΛΑΔΗ, ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ. ΑΛΛΑ ΤΟΥΤΟ ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΠΟΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΥΘΜΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ. ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ Ή ΖΩΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΖΕΙ ΥΓΙΗΣ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΚΑΘΕ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΥΡΥΘΜΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. Η ΚΑΡΔΙΑ, ΤΟ ΣΥΚΩΤΙ, ΤΑ ΝΕΦΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΒΟΥΛΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΟΤΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΝΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.









Τρίτη, 24 Νοέμβριος 2009 07:27

Ποίον πολίτευμα;

Του Δρος Ν.Α.Καλογεροπούλου-Kaloy

Διατί το κοινοβουλευτικό σύστημα απέτυχε στην Ελλάδα; Θα υποστηρίξω την εξής θέση: Διότι ασκείται με «πολυκομματεία» κατά τρόπο που ο κλειστός ορίζοντας των Ειδικών Βουλήσεων αντιλαμβάνεται την πολιτική δράση ως πόλεμο εναντίον όλων των «άλλων» μέσα στο ίδιο το σώμα του ζωντανού οργανισμού που λέγεται «Πολιτεία». Δηλαδή, μέσα στον ευρύτερο κύκλο της Γενικής Βουλήσεως. Αλλά τούτο συνιστά αποδιοργάνωση της Πολιτείας με καταστροφή της εύρυθμης λειτουργίας του ζώντος οργανισμού. Κάθε ανθρώπινος ή ζωικός οργανισμός ζει υγιής μόνον όταν κάθε τμήμα του βρίσκεται εύρυθμα συντονισμένο με την γενική λειτουργία. Η καρδιά, το συκώτι, τα νεφρά είναι ειδικές βουλήσεις που δεν μπορούν να κρατηθούν στην ζωή όταν λειτουργούν χωρίς συντονισμό μεταξύ των λειτουργιών τους. Δεν θα επιζήσουν όταν το ένα μάχεται κατά του άλλου.

Και εδώ ερχόμαστε σε μία, για κάποιους, δυσνόητη άποψη του Πλάτωνος, όταν λέγει στην “Πολιτεία” «τα εαυτού πράττειν και μη πολυπραγμονείν» (433α). Πρέπει λοιπόν το κάθε όργανο της Πολιτείας, εμφανιζόμενο ως «κόμμα» με ένα πρόγραμμα και μια ιδεολογία, να πράττει τα αυτού, αλλά να μη παρεμποδίζει τα άλλα όργανα στην λειτουργία τους. Ο κοινοβουλευτισμός εφευρέθηκε στην Αγγλία το 1688 μετά την Glorious Revolution, σε απόπειρα προσαρμογής της Αθηναϊκής δημοκρατίας στις νέες συνθήκες ενός πολυπληθούς κράτους. Αναπτύσσει την λειτουργία πολλών κομμάτων που είναι «παρατάξεις» αντίστοιχων ειδικών βουλήσεων, ως αντιμαχόμενα και άνισα «όργανα» τα οποία βλάπτουν την ομαλή λειτουργία του όλου οργανισμού, δηλ. του συνόλου των πολιτών που απαρτίζουν την Πολιτεία. Ο Πλάτων, στους “Νόμους” λέγει ορθά «τοις γαρ ανίσοις τα ίσα άνισα γιγνοιτ’αν, ή μη τυγχάνοι του μέτρου» (757α).

Αυτήν την έλλειψη μέτρου καταδικάζει και ο Rousseau (“Κοινωνικό Συμβόλαιο”) με διαφορετικά λόγια που έχουν όμως το ίδιο νόημα. Ομιλεί για το «πνεύμα συγκαταβάσεως» (esprit de consentement) που θα συντονίζει τις ειδικές βουλήσεις μέσα στα πλαίσια της Γενικής Βουλήσεως. Γράφει:

«από τον μεγάλο αριθμό των μικρών διαφορών ακολουθεί πάντοτε η Γενική Βούληση...αλλά όταν δημιουργούνται επί μέρους ενώσεις εις βάρος της Μεγάλης, η βούληση κάθε μιας από αυτές γίνεται γενική σε σχέση με τα μέλη της αλλά είναι ειδική σε σχέση με το σύνολο...τέλος δε, όταν μία από αυτές γίνεται τόσο μεγάλη ώστε να επιβάλλεται στις άλλες, τότε δεν υπάρχει γενική Βούληση και η γνώμη που επικρατεί είναι μία ειδική γνώμη».

Αυτές οι γραμμές εκφράζουν την κύρια ασθένεια του κοινοβουλευτικού συστήματος. Το esprit de corps καθιστά το «κόμμα» ειδική βούληση «τόσο μεγάλη (αφού έχει γίνει κυβέρνηση) ώστε επιβάλλεται στις άλλες» οπότε δεν υπάρχει Γενική Βούληση και επικρατεί ένα ειδικό ιδεολόγημα που ρυθμίζει τα της Πολιτείας. Έτσι, μέσα στο κόμμα-κυβέρνηση, με την πλήρη εξουσία που δίνει, ως κατά συνθήκην ψεύδος, η κατά μία και μόνο ψήφο συμπτωματική «πλειοψηφία» (δηλ. 51%), τα άλλα μέλη του ιδίου οργανισμού (δηλ. το 49%), μένουν αδρανή ή καταπολεμούνται. Και ακόμη, μέσα σε αυτό το κόμμα-εξουσία, το κυβερνητικό σχήμα αποτελείται από διάφορους «υπουργούς» των οποίων η επιλογή πρέπει να γίνει μεταξύ των μελών του. Είναι δηλαδή επιλογή μεταξύ κομπάρσων ενός και μόνον θιάσου, όπου κριτήριο είναι η βαρύτης που ο καθένας έχει μόνον εντός των κόλπων της ειδικής βουλήσεως την οποίαν εκπροσωπεί το «κόμμα».

Παρατηρείται δηλ. το φαινόμενο όπου ένα πρόσωπο (άνδρας ή γυναίκα) ως κομματικό στέλεχος, γίνεται π.χ. Υπουργός Εξωτερικών χωρίς να έχει προηγουμένως τις ικανότητες που απαιτούνται για το Υπουργείο του. Το ίδιο επαναλαμβάνεται στα άλλα Υπουργεία, όπου ένας π.χ. Ιατρός, γίνεται Υπουργός «Ναυτιλίας» κ.ο.κ. Και εδώ έρχεται ακριβώς η σοβαρή κριτική που αναπτύσσει ο Πλάτων στην “Πολιτεία” όταν ομιλεί περί «Δικαιοσύνης».

Στην εξέταση της εννοίας της Δικαιοσύνης, ο σκοπός που απασχολεί τον Πλάτωνα (για τον οποίον η Αθηναϊκή δημοκρατία είναι «πόλεως νόσημα») είναι η «σωτηρία της πόλεως». Έτσι αρχίζει, στις πρώτες σελίδες, συζήτηση με φίλους στο σπίτι του Κεφάλου. Πρώτος όρος της δικαιοσύνης τίθεται το του Σιμωνίδου «τα αληθή λέγειν και τα οφειλόμενα εκάστω αποδιδόναι» (331ε). Ο Σωκράτης επεμβαίνει με την διόρθωση «το προσήκον ωνόμασεν οφειλόμενον». Ουσιώδης διόρθωση. Διότι δεν αρκεί να «οφείλεις» σε κάποιον για να αποδώσεις, όταν αυτός «δεν το αξίζει» - πρώτη έμφαση στην αξιοκρατία που θέτει τον κανόνα επιλογής προσώπων. Το βάρος τίθεται στο «προσήκον». Έτσι εισάγεται η έννοια «οικειοπραγία» ως ουσία της δικαιοσύνης, πάντα σε αναφορά για την «σωτηρία της πόλεως:

«Και μην ότι γε το τα αυτού πράττειν και μη πολυπραγμονείν δικαιοσύνη εστί...ή του οικείου τε και εαυτού έξις τε και πράξις δικαιοσύνη αν ομολογείται».(433α)

Αυτό λοιπόν που είναι οικείο, κτήμα του εαυτού του και έχει καταστεί έξις και πράξις! Το αντίθετο χαρακτηρίζεται ως «μάλιστα κακουργία». Είναι η σύνθετη πολιτική αρετή και με αυτήν την έννοια ο Αριστοτέλης ορίζει ότι «τας αρετάς λαμβάνομεν ενεργήσαντες πρότερον», Όταν λοιπόν, για να επανέλθουμε στα σημερινά, το Υπουργείον ανατίθεται σε έναν, ή μίαν, «υπουργόν» που δεν έχει γνώσιν αλλά και «έξιν τε και πράξιν», τούτο, σε σχέση με την «σωτηρία της πόλεως» δηλ. με την Γενική Βούληση, είναι κατά τον Πλάτωνα «μάλιστα κακουργία». Τις είδαμε όλες αυτές τις κακουργίες να παρελαύνουν στην σύγχρονη πολιτική Ιστορία μας με «υπουργούς» τελείως άσχετους με τα δρώμενα. Με άλλους λόγους, υπάρχει μια ανασταλτική «ανελευθερία» στον Ηγέτη αφού είναι «υποχρεωμένος» να τοποθετεί τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Και υπάρχει μία ενδογενής «ανελευθερία» στην ιδιότητα του Ηγέτη όταν, και αυτός ο ίδιος, δεν έχει «έξιν και πράξιν» στην ικανότητα επιλογής του ανθρώπου που έχει «έξιν και πράξιν» στην εργασία που του ανατίθεται!

Με αυτά, το κοινοβουλευτικό σύστημα, έτσι όπως έχει εκφυλισθεί μέσα στα πλαίσια της πολυκομματείας «προσαγορεύοιτο αν κακουργία» όταν Ηγέτης και μέλη της κυβερνήσεως χαρακτηρίζονται από «πολυπραγμοσύνην». Υπάρχει πρωτογενής και a priori ανελευθερία, περιορισμός από τους κανόνες της πολιτικής αρετής προς όφελος της Πολιτείας, κατά την σύσταση μιας κυβερνήσεως. Είναι συνεπώς επιπολαία η κριτική του Popper (“The Open Society and its Enemies”) όταν λέγει ότι, αν η ανελευθερία είναι η ουσία της δικαιοσύνης, τότε αυτός προτιμά την ...αδικία! Όλα αυτά, οι λαοί, στους οποίους η μακρά πείρα, ως έξις και πράξις, έχει θεμελιώσει την σοφία του υποσυνειδήτου, έχουν εκφράσει με απλές φράσεις, όπως «μην ανακατεύεσαι όταν δεν ξέρεις» ή «μην απλώνεις τα πόδια σου πέραν από την κουβέρτα». Εκφράσεις, που συνιστούν άλλωστε και το υπόβαθρο του οικονομικο-κοινωνικού φαινομένου του «καταμερισμού της εργασίας». Πρόκειται για περιπτώσεις, όπου η «ανελευθερία» αυτή είναι σοφή εντολή. Και ακόμη, όταν ο Πλάτων λέγει ότι «τα δεινά αυτού του κόσμου θα εκλείψουν μόνον όταν «οι φιλόσοφοι βασιλεύσουν ή οι βασιλείς φιλοσοφήσουν», βλέπουμε από τα προηγούμενα τι έννοεί. Όχι βέβαια ότι πρέπει να δώσουμε την εξουσία στους ...καθηγητές της φιλοσοφίας (!) ή στους «πανεπιστημιακούς» (ψευτο)-οικονομολόγους(!). Εννοεί ότι «φιλόσοφος» (άνδρας ή γυναίκα, βλ. 540γ) είναι ο «τα αυτού πράττων και μη πολυπραγμονών...και ταύτη άρα πη η του οικείου τε και εαυτού έξις τε και πράξις δικαιοσύνη αν ομολογείτο» και «βασιλέας είναι τους εν φιλοσοφία τε και προς πόλεμον γεγονότας αρίστους»(543α).

Όλα αυτά οδηγούν στην σκέψη ότι το κοινοβουλευτικό πολίτευμα απέτυχε, διότι (α), όπως είπε ο Rousseau, η «ειδική βούλησις γίνεται μεν γενική ως προς τα μέλη της, αλλά ειδική σε σχέση με το σύνολο της κοινωνίας», (β) όπως ανέλυσε ο Πλάτων, «όταν δημιουργός ων ή τις άλλος χρηματιστής φύσει, έπειτα επαιρόμενος ή πλούτω ή πλήθει ή ισχύι ή άλλω τω τοιούτω, εις το του πολεμικού είδος επιχειρεί ιέναι...ανάξιος ών... τότε οίμαι και σοι δοκείν ταύτην την τούτων μεταβολήν και πολυπραγμοσύνην όλεθρον είναι τη πόλει». Ποία η λύσις; Αλλά είναι απλό! Η κυβέρνησις Εθνικής Ενότητος, υπό τον όρον ότι επιβάλλεται ως μόνιμος τρόπος διακυβερνήσεως με Συνταγματική Επιταγή που επιβάλλει περιοριστικά (δηλ. ανελεύθερα!) το esprit de consentement του Rousseau και την πολιτική δικαιοσύνη του Πλάτωνος για το καλό της Πολιτείας. (Πβ. το βιβλίο μου «Οι ασθένειες της δημοκρατίας και η Πολιτική Μεταρρύθμισις»).



Προδημοσίευση από το τεύχος Δεκεμβρίου του μηνιαίου περιοδικού «Ηλιαία».



Αναρτήθηκε από στις

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΛΑΣ: "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝ;" - "Τό «ελληνικόν» ήταν «όμαιμον (όμοιο αίμα), ομόγλωσσον (όμοια γλώσσα), ομόθρησκον (όμοια θρησκεία), ομότροπον (όμοιοι τρόποι)»"


"ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ"
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 00007 ] [ 2010.02.11 00:00 ]


Οί ‘Ελληνες: α) Δέν ήσαν κίτρινοι, μαύροι, ερυθρόδερμοι. ’Ησαν λευκοί, μεσογειακοί, Αιγαίοι-’Αριοι. β) Δέν κατοίγοντο από ποικίλες κοιτίδες,  ‘Η πατρίδα τους ήταν εδώ, στόν Αιγαιακό καί περι-Αιγαιακό χώρο. γ) Δέν είχαν διαφορετικές θρησκείες. δ) Δέν μιλούσαν πολλές γλώσσες. Μιλούσαν τήν ‘Ελληνική. Τό «ελληνικόν» ήταν «όμαιμον (όμοιο αίμα), ομόγλωσσον (όμοια γλώσσα), ομόθρησκον (όμοια θρησκεία), ομότροπον (όμοιοι τρόποι)». Οί εκτός αυτών τών ιδιοτήτων ήσαν οί  «άλλοι» - οί βάρβαροι. ’Αν ένας έκ καταγωγής (όμαιμον) ‘Ελλην απέβαλε τήν γλώσσα, τήν θρησκεία, τά ήθη-έθιμα, τούς «τρόπους» τών ομαίμων του, γινόταν βάρβαρος. ’Εξ’άλλου, ένας ξένος (βάρβαρος) πού μάθαινε ‘Ελληνικά, δεχόταν τήν ‘Ελληνική θρησκεία, εμιμείτο τούς «τρόπους» τών ‘Ελλήνων, ελάμβανε παιδείαν ‘Ελληνικήν, δέν εθεωρείτο ‘Ελλην, αφού δέν ήτο «όμαιμος». Φιλέλλην ναί, ‘Ελληνίζων ναί, εξελληνισμένος ναί, τυπικά ‘Ελλην ναί,  ‘Ελληνας όμως όχι. ε) Εάν θεωρήσωμεν Ελληνες μόνον τούς ελληνικώς πεπαιδευμένους, θά έχωμεν έναν Ελληνισμό διανοουμένων, λογίων, ακαδημαϊκών, αλλά χωρίς λαό αγωνιστών καί πολεμιστών. Ποίοι πολέμησαν τό 21; ό Κοραής, ό Κάλβος καί  ό Σολωμός; ή ό Κολοκοτρώνης, ό Κανάρης καί ό Μιαούλης; Ο Ελληνισμός δέν είναι σύλλογος φιλολογούντων. Είναι ένας λαός όμαιμος, ομόγλωσσος, ομόθρησκος, καί ομότροπος, μέ  συνείδησιν αυτών τών στοιχείων, πού τού προσδίδουν μιά μοναδική ενότητα, χάρις στήν οποία επεβίωσε μέσα στίς χιλιετίες.




ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝ;

Τού κ. Γεωργίου Γεωργαλά

Επιμέλεια Γιάννη Δημήτρουλα

’Αρκεί ή «παιδεία»;

Υπάρχει μία «σχολή» πού υποστηρίζει ότι «‘Ελληνες» μπορεί νά θεωρηθούν όλοι όσοι «μετέχουν τής ‘Ελληνικής Παιδείας». Δηλαδή όσοι έχουν ‘Ελληνική μόρφωση, είναι «‘Ελληνες», ανεξαρτήτως φυλετικής, εθνικής ή άλλης υποστάσεως καί κατά συνέπειαν φορείς μιάς ελληνικής κοσμοθεωρίας καί μιάς βιοθεωρίας πού θεμελιώνονται στήν ελευθερίa, δηλ. στό αδογμάτιστο, αδέσμευτο, μη - εξουσιαστικό. ’Ετσι λοιπόν «‘Ελληνες» χαρακτηρίζονται (ή αυτοχαρακτηρίζονται) περίπου όλα τά ελεύθερα πνεύματα πάσης εθνικότητος. Κατ’αυτήν τήν άποψιν τό «‘Ελληνικόν» δέν έγινε ποτέ έθνος, ούτε θρησκεία, ούτε πολιτικό σύστημα. Εκείνο πού τό χαρακτήριζε καί τό διαφοροποιούσε απ’όλα τά «άλλα», ήταν ή Ελευθερία, νοουμένη πρωτίστως ώς αδογμάτιστη αναζήτησις τής αληθείας. Τό «ελληνικόν» λοιπόν εκλαμβάνεται μονομερώς μέ τήν πολιτιστικήν του υπόστασι, ώς καθαρώς πνευματικός, διόλου υλικός δεσμός μεταξύ τών μελών του. Οί υποστηρίζοντες αυτήν τήν θέσιν θεωρούν κατά συνέπειαν ότι υπάρχουν καί «αλλο-εθνείς‘Ελληνες». Αυτοί είναι οί έχοντες ‘Ελληνική «παίδευση καί συνείδηση τού γεγονότος ότι ή ‘Ελλάδα είναι ή πηγή τού παγκόσμιου πολιτισμού».  Μέ αυτήν τήν έννοια, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι αλλοεθνείς «’Ελληνες» από όσους εντός τού έθνους τών ‘Ελλήνων. (‘Ενας τέτοιος «‘Ελλην» λ.χ. είναι ό πρώην πρεσβευτής τών ΗΠΑ στήν ‘Ελλάδα, Νίκολας Μπέρνς, ό οποίος σέ συνέντευξί του πρός τό περιοδικό «Δαυλός», ’Ιούλ. 1999, αυτοχαρακτηρίζεται «‘Ελληνονάτρης» καί αναγορεύει τίς ΗΠΑ σέ «κληρονόμους» τού ‘Ελληνικού πολιτισμού.

Κατά τήν γνώμην μου, πρόκειται γιά μονομερή καί κατά συνέπειαν εσφαλμένη αντίληψιν αφού απομονώνει ένα μόνο στοιχείο, τό πολιτισμικό καί τό απολυτοποιεί.

Οί ‘Ελληνες οικοδόμησαν τίς κοσμοβιο-αντιλήψεις τους, πού τούς έκαναν νά ξεχωρίζουν σαφώς από όλους τούς «άλλους», όχι εκτός χώρου, βιολογίας κλπ, αλλά επάνω στά θεμέλια τής φυλής, τού τόπου τής γλώσσας, τής θρησκείας, τής ιστορίας τους.

Οί ‘Ελληνες: α) Δέν ήσαν κίτρινοι, μαύροι, ερυθρόδερμοι. ’Ησαν λευκοί, μεσογειακοί, Αιγαίοι-’Αριοι. β) Δέν κατοίγοντο από ποικίλες κοιτίδες,(1)  ‘Η πατρίδα τους ήταν εδώ, στόν Αιγαιακό καί περι-Αιγαιακό χώρο. γ) Δέν είχαν διαφορετικές θρησκείες. δ) Δέν μιλούσαν πολλές γλώσσες. Μιλούσαν τήν ‘Ελληνική. Τό «ελληνικόν» ήταν «όμαιμον (όμοιο αίμα), ομόγλωσσον (όμοια γλώσσα), ομόθρησκον (όμοια θρησκεία), ομότροπον (όμοιοι τρόποι)». Οί εκτός αυτών τών ιδιοτήτων ήσαν οί «άλλοι» - οί βάρβαροι. ’Αν ένας έκ καταγωγής (όμαιμον) ‘Ελλην απέβαλε τήν γλώσσα, τήν θρησκεία, τά ήθη-έθιμα, τούς «τρόπους» τών ομαίμων του, γινόταν βάρβαρος. ’Εξ’άλλου, ένας ξένος (βάρβαρος) πού μάθαινε ‘Ελληνικά, δεχόταν τήν ‘Ελληνική θρησκεία, εμιμείτο τούς «τρόπους» τών ‘Ελλήνων, ελάμβανε παιδείαν ‘Ελληνικήν, δέν εθεωρείτο ‘Ελλην, αφού δέν ήτο «όμαιμος». Φιλέλλην ναί, ‘Ελληνίζων ναί, εξελληνισμένος ναί, τυπικά ‘Ελλην ναί, ‘Ελληνας όμως όχι.

(1)...Διότι κατοικούμεν αυτήν τήν χώραν, χωρίς ούτε νά εκδιώξωμεν άλλους εξ αυτής , ούτε νά τήν καταλάβωμεν έρημον, ούτε νά εγκατασταθώμεν είς αυτήν ώς ανάμεικτος ομάς από διάφορα ανόμοια φύλλα, απεναντίας είναι τόσον ευγενές καί γνήσιον τό γένος μας...........κλπ.)  (Από τόν «Πανηγυρικόν» τού Ισοκράτους 436-338 π.χ.)


’Ησαν οί ‘Ελληνες ’Εθνος;

Είναι λάθος ότι «τό ‘‘Ελληνικόν’’ δέν έγινε ποτέ έθνος, θρησκεία, πολιτικό σύστημα». ’Ασφαλώς καί ήταν έθνος, γιά πολλές μάλιστα χιλιετίες τό μόνον έθνος τής γής. ‘Οταν οί άλλοι ήσαν απλώς «λαοί» -μάζες οί ‘Ελληνες αποτελούσαν κατ’ εξοχήν έθνος. Διότι αναγνώριζαν τήν κοινήν τους καταγωγή καί τήν διεφύλασσαν, τίς κοινές τους ιδιότητες καί τίς ανέπτυσαν καί θεωρούσαν ότι αυτά τά στοιχεία χάρασσαν διαχωριστική γραμμή μεταξύ αυτών καί όλων τών λοιπών, οί οποίοι εκινούντο ώς άμορφοι, αδιαφοροποίητοι ανθρώπινοι όγκοι. Τήν εθνικήν των συνείδησιν αποδεικνύουν τά πανελλήνια ιερά, οί κοινοί θεοί, τά κοινά μαντεία, οί κοινές εορτές, οί πανελλήνιοι αγώνες, από τούς οποίους απεκλείοντο, ασχέτως παιδείας κλπ.., οί μή ‘Ελληνες, όπως καί από τά θρησκευτικά μυστήρια. Τήν ύπαρξην εθνικής συνειδήσεως πιστοποιούν οί πανελλήνιες εκστρατείες (’Αργοναυτική, Τρωικά, Διονύσου,’Αλεξάνδρου). ‘Ο ισχυρισμός ότι τό «ελληνικόν» δέν απετέλεσε ποτέ έθνος, οφείλεται σέ σύγχυσιν μεταξύ έθνους καί εθνικού κράτους. Τό δεύτερο δέν είναι απαραίτητον γιά νά υπάρξη τό πρώτον. Τό έθνος τών ‘Ελλήνων υπήρχε από τήν προκατακλυσμιαίαν εποχή. Διότι ’Εθνος είναι ή ενσυνείδητη συλλογική ταυτότης, πού στηρίζεται στήν κοινότητα καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας, ηθών-εθίμων, ιστορίας πολιτισμού.

Βασιζόμενο σ’αυτά τά κοινά θεμέλια, τό έθνος αναδεικνύεται σέ φορέα τής ιστορικής συνειδήσεως μέσα στόν χρόνο. Καί αυτή ή Συνείδησις ουδέποτε απουσίασεν από τούς Ελληνες, ούτε όταν τούς έλειπε ή ενιαία κρατική οργάνωσις, ούτε επί Ρωμαιοκρατορίας, ούτε επί Τουρκοκρατίας, ούτε στήν πολυλαϊκή Αυτοκρατορία τους τών Μέσων Χρόνων, ούτε στήν Ελληνιστική Εποχή. Κάτω από τίς όποιες συνθήκες, ήξεραν ότι ήσαν Ελληνες, ότι διέφεραν από τούς άλλους καί υπερηφανεύοντο γι’αυτό.


‘Η ‘Ελληνική θρησκεία

Δέν είναι ορθόν ότι τό «Ελληνικόν» δέν έγινε ποτέ θρησκεία. Και θρησκεία είχαν οί Ελληνες καί ευσεβείς ήσαν. Αυτή ήταν ακόμη ένα στοιχείο πού τούς ξεχώριζε απ’όλους τους λαούς. Διότι ήταν ή μόνη μή-δογματοποιημένη θρησκεία, πού δέν βρισκόταν στήν μονοπωλιακή εξουσία κλειστού καί αλανθάστου ιερατίου καί πού δέν είχε αποκρυσταλλωθή σέ ιερά βιβλία. Οί θεοί τών Ελλήνων δέν είχαν παράλογες απαιτήσεις, δέν δούλωναν, δέν επέβαλλαν ολοκληρωτικό έλεγχο. Οί Ελληνες ήσαν ό μόνος λαός πού προσευχόταν όρθιος. Όμως προσεύχονταν.

‘Η ‘Ελληνική Πολιτεία

Δέν είναι ορθή ή θέσις ότι τό «Ελληνικόν» δέν έγινε ποτέ πολιτικόν σύστημα. Αντιθέτως, ό Ελλην υπήρξε τό κατ’εξοχήν πολιτικό όν. Αυτός δημιούργησε τίς έννοιες «πόλις», «πολίτης», «πολιτική» καθώς καί όλα τά πολιτικά συστήματα. Η ποικιλία αυτών τών συστημάτων (λ.χ. Αθηνών, Μακεδονίας, Σπάρτης, Μ. Ελλάδος, Κρήτης) είναι μεγάλη. Θά ήταν όμως λάθος νά παραγνωρίσουμε τό κοινό γνώρισμά τους : τήν ύπαρξιν τού πολίτου. Από τήν εμφάνισιν τών ανθρωπίνων κοινωνιών έως τήν Αναγέννησι πολίτες υπήρξαν μόνον οί Ελληνες. Είτε μέ, βασιλείαν, αυτοκρατορίαν, δημοκρατίαν, ολιγαρχίαν, αριστοκρατίαν ή τυραννίαν, οί Ελληνες ήσαν πάντα πολίτες – ζούσαν σέ «πόλεις» ώς νοήμονα όντα, όχι σέ μυρμηγκοφωλιές ή σέ κυψέλες ώς μαζάνθρωποι, μόρια συλλογικού όντος. Οί Ελληνες δέν υπήρξαν κατευθυνόμενες μάζες. (Στήν «Αντιγόνη» τού Σοφοκλέους, ό Αίμων δηλώνει στόν βασιλεύοντα πατέρα του Κρέοντα, αμφισβητώντας τό δικαίωμά του νά αποφασίζη μόνος: «καμιά πόλις δέν ανήκει σ’έναν άνθρωπο»).

Αυτό τό ποικιλόμορφο «πολιτικό σύστημα» τών Ελλήνων επεχείρησαν νά μιμηθούν οί Δυτικοί χιλιετίες αργότερα κατά τήν Αναγέννησιν. Καί τελικώς απέτυχαν.Διότι τό προϊόν αυτής τής απόπειρας,ό σύγχρονος κοινοβουλευτισμός είναι ένα κακέκτυπο τής Ελληνικής δημοκρατίας, όπως άλλωστε καί ό κομμουνισμός καί ό εθνικο-σοσιαλισμός υπήρξαν κακέκτυπα άλλων Ελληνικών πολιτευμάτων. Ακριβώς διότι οί επίδοξοι μιμητές έμειναν στίς εξωτερικές μορφές αυτών τών πολιτευμάτων καί τούς διέφυγε ή κοινή ουσία τους: ή ύπαρξις πολίτου.

‘Η Σημασία τού «όμαιμου»

Στούς νέους λαούς τών ΗΠΑ ή τής Αυστραλίας, μπορεί νά απουσιάζη τό «όμαιμον» στοιχείο καί νά υποκαθίσταται από κάποιο άλλο, όπως ό «Αμερικανικός τρόπος ζωής», μέ τό οποίο επιχειρείται ή πρόσδοσις ενότητος. Στά παλαιά έθνη όμως, πού επί χιλιετίες ζούν στόν χώρο τους μέ συνείδησιν ενότητος, τό στοιχείο τής κοινής καταγωγής είναι πρωτεύον.


’Ερωτήματα

Οσοι λένε ότι Ελλην είναι ό έχων Ελληνικήν παιδείαν, θά έπρεπε νά απαντήσουν σέ κάποια ερωτήματα:

α) Δηλαδή ό Ελλην στήν καταγωγή, στήν γλώσσα, στήν θρησκεία, στά ήθη-έθημα δέν είναι Ελληνας άν δέν διαθέτει καί Ελληνική Παιδεία; Οί κλέφτες, οί Σουλιώτες, οί αγωνιστές τού ’21, εφ’όσον δέν είχαν μελετήσει Ηράκλειτο καί Πλάτωνα δέν θεωρούνται Ελληνες;

β) Οποιος απέκτησε Ελληνική Παιδεία, απέκτησε καί Ελληνική Συνείδησι; Λ.χ. ό Φαλμεράυρερ, ό Μπερνάλ, ό Φίλων, ό Ιώσηπος, ό Ακινάτης, ό Καλβίνος;

γ) Πρίν αποκτήσει Παιδεία ό Ελληνισμός, δέν υπήρχε; Επί Τουρκοκρατίας, όταν εξέλιπεν ή Παιδεία, εξέλιπε κί ή Ελληνικότης;

δ) Η ταύτησις τής ιδιότητος τού Ελληνος μέ τόν διαθέτοντα Ελληνικήν Παιδείαν δέν είναι κοσμοπολιτισμός; Καί ώς τοιούτος δέν υπηρετεί τόν οικουμενισμό τών κοσμοεξουσιαστών, οί οποίοι, άν καί εγγενώς ανθέλ-ληνες, δέν αποκλείεται νά διαθέτουν καί Ελληνική Παιδεία ή καί νά τήν χρησιμοποιούν εντέχνως γιά τήν προώθησι τών σκοπών τους;

( Κίσσινγκερ, Μπερνς, δηλώνουν κάτοχοι τής ημετέρας παιδείας.. λοιπόν ώς έκ τούτου είναι καί ....Ελληνες ; )

Αυτό δέν κάνουν όταν επικαλούνται τόν Ισοκράτη διαστρεβλώνοντας τό αρχαίο κείμενο-νόημα, στήν γνωστή περικοπή του, ό οποίος ουδέποτε είπε αυτό πού τού αποδίδουν; ότι: Ελλην είναι, πάς μετέχων «τής ημετέρας παιδείας» γιά νά πλήξουν τόν εθνισμό καί νά προβάλουν τήν ιδέα μιάς πολυφυλετικής κοινωνίας; Επί πλέον, ό Ισοκράτης δέν αναφέρεται σέ «παιδεία», αλλά σέ «παίδευσιν» (όπως θά ειδούμε αμέσως πιό κάτω) πού είναι ευρύτερος όρος, διότι περιλαμβάνει πέραν τών γνώσεων καί τρόπους ζωής- συμπεριφοράς.

Ιδού τό κείμενό του:

«.....καί τών Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι τού γένους, αλλά τής διανοίας δοκείν είναι, καί μάλλον Ελληνας καλείσθαι τούς τής παιδεύσεως τής ημετέρας ή τούς τής κοινής φύσεως μετέχοντας». Δηλαδή, ό Ισοκράτης δέν υποστηρίζει ότι Ελληνες πρέπει νά θεωρούνται «οί μετέχοντες τής ημετέρας παιδεύσεως» αλλά απλώς διαπιστώνει μία κατάστασι: ότι μέ τήν διάδοσιν αυτής τής «παιδεύσεως», έφθασε νά καλούνται = νά αποκαλούνται (όχι νά είναι) «Ελληνες» καί μή  ανήκοντες στήν «κοινή φύσιν» τών Ελλήνων, όπως λ.χ. σήμερα χαρακτηρίζουν κάποιον «Αμερικανό» επειδή σπούδασε στίς ΗΠΑ καί «Αμερικανίζει» όπως παλαιότερα χαρακτήριζαν «Αγγλους», «Ρώσους», «Γάλλους» τούς Ελληνες οπαδούς τού φιλοαγγλικού, φιλορωσικού, ή φιλογαλλικού κόμματος. ε) Εάν θεωρήσωμεν Ελληνες μόνον τούς ελληνικώς πεπαιδευμένους, θά έχωμεν έναν Ελληνισμό διανοουμένων, λογίων, ακαδημαϊκών, αλλά χωρίς λαό αγωνιστών καί πολεμιστών. Ποίοι πολέμησαν τό 21; ό Κοραής, ό Κάλβος καί ό Σολωμός; ή ό Κολοκοτρώνης, ό Κανάρης καί ό Μιαούλης; Ο Ελληνισμός δέν είναι σύλλογος φιλολογούντων. Είναι ένας λαός όμαιμος, ομόγλωσσος, ομόθρησκος, καί ομότροπος, μέ συνείδησιν αυτών τών στοιχείων, πού τού προσδίδουν μιά μοναδική ενότητα, χάρις στήν οποία επεβίωσε μέσα στίς χιλιετίες.


Παραδείγματα «μετεχόντων τής Ελληνικής παιδείας» καί οί οποίοι δέν μπορούν νά θεωρηθούν Ελληνες.

Φίλων ό Ιουδαίος

Ο Φίλων ό Ιουδαίος κατείχε άριστα τήν Ελληνική γλώσσα καί φιλοσοφία. «Μετείχε τής Ελληνικής Παιδείας» καί ώς γνωστόν συνέγραψε στήν Ελληνική. Ηταν οπαδός τού Πλάτωνος. Ομως παρέμεινε πάντοτε φανατικός Εβραίος καί τό, στήν Ελληνική γραμμένο έργο του εντάσσεται στήν Παν-ιουδαϊστική Φιλολογία τών Αλεξανδρινών χρόνων, πού σκοπό της είχε νά αποδείξη τήν ανωτερότητα τού Εβραϊσμού έναντι τού Ελληνισμού.

‘Ιερώνυμος

Ο Ιερώνυμος Λατίνος (Sophronius Eusebius Hieronymus 331-419) εΙχε Ελληνικά ονόματα (Ευσέβιος Ιερώνυμος), έζησε καί σπούδασε στην Κωνσταντινούπολι, στήν Αλεξάνδρεια καί στήν Αντιόχεια, θεωρούσε δάσκαλό του τόν Γρηγόριο Ναζιανζηνό, θαύμαζε καί εμιμείτο τόν Ωριγένη. Χαρακτήριζε τόν εαυτόν του «ημιβάρβαρον» καί τόν αποκαλούσαν «Ελληνα» μεταξύ Λατίνων, ενώ διεκήρυττε ότι σκοπός του ήταν ή μετά-δοσις τής Ελληνικής (καί τής Εβραϊκής) παιδείας στούς λαούς τής Δύσεως καί γι’αυτό μετέφραζε έργα από τά ελληνικά στά λατινικά.Ομως ουδέποτε έγινε «Ελλην».Δηλώνει μάλιστα: «Αθήνα μας είναι ή Ιερουσαλήμ. Ο Παύλος υπερέχει τού Αριστοτέλους καί ό Πέτρος τού Πλάτωνος» (Επισ. 46.9)

Μωάμεθ ό Πορθητής

Ο Μωάμεθ ό Πορθητής είχε Ελληνίδα μητέρα, μιλούσε τήν Ελληνική καί ενδιαφερόταν πολύ γιά τήν Ελληνική παιδεία. Αυτά δέν τόν εμπόδισαν νά κυριεύση τήν Κωνσταντινούπολι καί νά καταλύση τό Ελληνικό κράτος. Γιά τόν σκοπό αυτό χρησιμοποίησε στρατό πού τόν διοικούσε Ελλην εξωμότης καί είχε δύναμη κρούσεως τούς Γενίτσαρους, πλείστοι από τούς οποίους είχαν γεννηθή Ελληνες. Αρα μόνη της ή παιδεία ή η καταγωγή δέν κάνουν τόν Ελληνα. Πρέπει νά υπάρχη ή συνείδησις μετοχής στήν κοινότητα καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας, πολιτισμού τών Ελλήνων.

Ο Λούθηρος καί άλλοι

Ο Μαρτίνος Λούθηρος (1483-1546), Ο Φίλιπος Μελάγχων (1497-1560), καί ό Ιωάννης Καλβίνος (1509-1546), υπήρξαν «θαυμαστές» τής Ελληνικής Παιδείας στήν οποίαν μετείχαν σέ μικρότερο βαθμό ό πρώτος, σέ σημαντικό ό δεύτερος καί σέ μέγιστο ό τρίτος. Παρά ταύτα, διαφωνήσαντες πρός τόν Παπισμό εστράφησαν, όχι πρός τόν Ελληνισμό, αλλά πρός τόν Ιουδαϊσμό. Ετσι, έγιναν οί θεμελιωτές ενός Ιουδαϊσμού μέ Χριστιανικό ένδυμα (Προτεσταντισμός), απορρίψαντες τόν Ελληνισμό μέ Χριστιανικό ένδυμα (Ορθοδοξία).

Ο V. Berard

Ο V. Berard, ήταν Ελληνομαθείς, ομηριστής, αρχαιολάτρης, μεταφραστής τής «Οδυσσείας», φιλέλλην όμως δέν υπήρξε ποτέ.


Ποιός σκέπτεται καί αισθάνεται ελληνικά;

Λένε ότι «Ελληνες είναι μόνον εκείνοι πού σκέπτονται Ελληνικά. Τό νά σκέπτεσαι καί νά φέρεσαι ώς Ελλην σέ καθιστά Ελληνα». Νομίζω ότι γιά νά ανήκης κάπου, δέν αρκεί νά σκέπτεσαι, πρέπει καί νά αισθάνεσαι, νά νοιώθης, νά φέρεσαι. Μπορεί ένας μή Ελλην από πλευράς καταγωγής νά σκέπτεται, νά αισθάνεται καί νά φέρεται ώς Ελλην ; Ενας Ουγκαντινός (Ουγκάντα) ή ένας Αβοριγίνος (aboriginal) λ.χ.; Εάν ένας Ιάπων ή Εσκιμώος μελετήση τήν Ελληνικότητα, τήν αγαπήση καί αγωνισθή, μπορεί νά πλησιάση τόν Ελληνικόν τρόπον σκέψεως καίσυμπεριφάς.Αλλά μόνον νά πλησιάση. Πιστεύω ότι δέν μπορεί νά τόν αποκτήση ώς φύσιν του. Διότι κανείς δέν είναι ξεκομμένος καί αυτόνομος, χωρίς φυλή, έθνος, κληρονομικότητα, γονίδια, ιστορία, καταβολές πάσης φύσεως.

Τήν ιστορία δέν αρκεί νά τήν μαθαίνης πρέπει νά τή νοιώθης, νά ζή μέσα σου. Τό ίδιο ισχύει καί γιά τόν τρόπον σκέψεως. Νομίζω ότι ποτέ ένας έκ προσχωρήσεως Ελλην θά αισθανθή τήν ίδια συγκίνησι μπροστά στά οστά τών προγόνων μας ή στήν μνήμη τών συμφορών πού έπληξαν τό Γένος μας. Ο «Ελλην» Σουηδός θά νοιώση μέ τόν ίδιο τρόπο τόν «θρήνον τής Αλώσεως» μ’εμένα ; Θά ταραχθή άραγε τό ίδιο ό «Ελληνοποιημένος» Ελβετός ενθυμούμενος τήν Μικρασιατική καταστροφή, μ’εμένα πού ό πατέρας μου πήγε 17 χρονών εθελοντής από τήν Αίγυπτο καί πολέμησε εκεί;

Οί ‘Ελληνίζοντες

Αναρίθμητοι ξένοι προσπάθησαν νά γίνουν Ελληνες. Ασιάτες καί Αιγύπτιοι κατά τούς Ελληνιστικούς χρόνους, Λατίνοι κατά τούς Ρωμαϊκούς, Δυτικοευρωπαίοι κατά τήν Αναγέννησι. Πολλοί υπήρξαν ειλικρινείς καί προσπάθησαν σκληρά. Τό πέτυχαν όμως; Επέζησε ό Ελληνικός πολιτισμός στήν Ανατολή; Δημιούργησαν πολιτισμό οί Λατίνοι εφάμιλλο τού Ελληνικού ή παρέμειναν απλοί καί στήν καλύτερη περίπτωσι μέτριοι μιμητές αντιγραφείς μιάς εξωτερικότητος; Καί ή Αναγέννησις δέν απεδείχθη τελικώς στρεβλωτική τής Ελληνικότητος, τής οποίας ή ουσία δέν έγινε αντιληπτή από τούς Δυτικούς; Πού, πότε, καί ποιούς είχαμε Ελληνες, πού δέν ήσαν έκ καταγωγής Ελληνες; Τιμώ βαθύτατα τούς «φιλέλληνες» όλων τών εποχών, εκτιμώ τούς ελληνιστές καί τούς ελληνίζοντες. Ομως εδώ μιλούμε γιά ανθρώπους μέ ολοκληρωμένη Ελληνικότητα. Καί δέν ξέρω κανέναν ξένον πού νά τήν απέκτησε, έστω καί άν πέθανε γιά τήν Ελλάδα. Ο Ντελακρουά, ό Νίτσε, οί Μέδικοι, ό Λουδοβίκος τής Βαυαρίας, ό Ουγκώ, ό Νέρων, ό Ανδριανός, ό Φαραώ Αμασις, ό Οθων καί άλλοι, στρατιές ολόκληρες, δικαιούνται νά κατέχουν εξέχουσα θέσι στήν μνήμη μας, ώς ξένοι πού αγάπησαν τήν Ελληνικότητα καί επεχείρησαν τό ανέφικτο, νά γίνουν Ελληνες. Και σέ πάμπολες περιπτώσεις δικαιούνται τήν αγάπη καί τόν σεβασμό μας, ακριβώς επειδή δέν ήσαν Ελληνες καί παρά ταύτα έγραψαν, εργάσθηκαν, πολέμησαν, πέθαναν γιά τήν Ελλάδα, πράγματα αυτονόητα καί εντελώς φυσικά άν είχαν τήν τύχη νά γεννηθούν Ελληνες.

Τού κ. Γεωργίου Γεωργαλά


Αναρτήθηκε από στις

ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ, ΞΕΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ


"ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ"


ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΤΕΡΑΣ ΩΣ ΑΠΟΡΡΕΩΝ ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΚΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 00006 ] [ 2010.01.31 00:00 ]




ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΥ — ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ Ή ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΧΩΡΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ Ή ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΗ — Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΙΑ ΜΙΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ. ΑΥΤΗ Η «ΕΛΛΑΔΑ», ΜΑΣ ΛΕΝΕ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΠΙΝΟΗΣΗ, ΕΝΑ ΣΗΜΑΙΝΟΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΡΣΕΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ. ΑΥΤΗ Η «ΕΛΛΑΔΑ» ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ, ΜΟΝΤΑΡΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΑΚΕΤΑΡΙΣΜΕΝΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΕΥΠΟΡΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΥΣΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΕΝΑΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟ ΤΗΣ. ΑΥΤΗ Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ, ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΩΡΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ, ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΜΙΑΣ "ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ" (ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΘΕΤΟ) ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΑΠ' ΟΣΟ ΜΙΑ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΒΡΑΧΟ Ή ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ ΕΝΟΣ ΤΡΟΧΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.








 Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 2010



Στις δεκαετίες του '80 και του '90 συντελέστηκε μία ακόμη μεταστροφή στον πανεπιστημιακό κόσμο και εμφανίστηκε μία εντελώς διαφορετική πρόκληση για τον Ελληνισμό με τη μορφή της πολυπολιτισμικότητας. Γενικά, οι υποστηρικτές της πολυπολιτισμικότητας ανήκουν σε ένα από δύο στρατόπεδα. Μερικοί πιστεύουν πως όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσοι — ο Ελληνικός δεν είναι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από οποιονδήποτε άλλο. Άλλοι, πιο πεισματάρηδες, είναι πεπεισμένοι ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσοι εκτός από το Ελληνικό, που είναι ιδιαίτερα ιμπεριαλιστικός, ηγεμονιστικός, εθνικιστικός, σεξιστικός και πατριαρχικός και κατά συνέπεια πρέπει να μελετάται μόνο ως παράδειγμα του τι πάει στραβά στο σύγχρονο κόσμο. Και στις δύο περιπτώσεις οι Έλληνες χάνουν: αν είναι το ίδιο με τους Τούρκους, Πακιστανούς ή τους Αλβανούς, γιατί να μελετάμε Ελληνικά αντί για Αγγλικά, Αλβανικά ή Τουρκικά; Αν είναι χειρότεροι, γιατί να τους μελετάμε, γενικώς;

Η αφηρημένη ιδέα της «ελληνικότητας» και το επιχείρημα ότι αυτό το μοναδικό όραμα ενός σχετικά μικρού πληθυσμού επηρέασε όλο το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό, αμφισβητεί άμεσα το πιο πρόσφατο ανθρωπολογικό δόγμα. Μια τέτοια προσέγγιση κάνει κάποιον να κερδίσει πολύ γρήγορα το ατυχές παρώνυμο του «πολιτιστικού αποικιοκράτη» που προσπαθεί να «παραχωρήσει προνόμια» και να «ηρωοποιήσει» την τέχνη και τη γραμματεία ενός συγκεκριμένου αρχαίου πολιτισμού μιας συγκεκριμένης εποχής. Οι πλέον πολιτικοποιημένοι από αυτους κοινωνικούς πολυπολιτισμικούς επιστήμονες επιμένουν μάλιστα ότι ο όρος «ελληνισμός», ως συνολικός πολιτισμικός όρος, δεν έχει θέση στα πανεπιστήμια- πολλοί προτιμούν τον όρο .... «Βαλκανικός» —ορολογία περισσότερο σύμφωνη με την προσπάθεια που καταβάλει το πανεπιστήμιο για την επινόηση μιας «πολυπολιτισμικής» Ελλάδας.

Με την εμφάνιση του Μεταμοντερνισμού — αυτής της νέας επίθεσης στην ίδια την αντικειμενική αλήθεια, με την άρνηση γεγονότων ή περιστατικών χωριστά από τη γλώσσα ή το κείμενο, και την αντίληψη της ότι κάθε πραγματικότητα είναι κοινωνικά καθορισμένη — η Ελλάδα μας θεωρείται πια μια αυθαίρετη αφηρημένη έννοια. Αυτή η «Ελλάδα», μας λένε, είναι μια απλή επινόηση, ένα σημαίνον προνομιακών πολιτιστικών κειμένων, αναθυμίαση μιας εκμεταλλευτικής ελεύθερης αρσενικής ελίτ. Αυτή η «Ελλάδα» είναι απλώς ένα κοινωνικό κατασκεύασμα, μονταρισμένο και πακεταρισμένο για μια μακάρια και εύπορη σύγχρονη Δύση, για να προβάλλει έναν εντελώς υποκειμενικό αντικατοπτρισμό της. Αυτή η κλασική αντανάκλαση, μας λένε τώρα οι Νέοι Σοφιστές, τελικά δεν είναι περισσότερο αντιπροσωπευτική μιας "εθνικιστικής" (αν τολμήσουμε να χρησιμοποιήσουμε ένα τόσο αυθαίρετο χρονολογικό επίθετο) κοινωνίας στη νότια Βαλκανική απ' όσο μια μεμονωμένη παράσταση πάνω σε ένα βράχο ή το αυλάκι ενός τροχού στην πέτρα.

Έτσι, στη μεταμοντέρνα εποχή μας του κυνισμού, του μηδενισμού και του σκεπτικισμού, όποιος είναι αρκετά ανόητος, ώστε να μιλάει «μεγαλοπρεπώς» για τους «Έλληνες» από ηθική άποψη, μπορεί να απορριφθεί ως απλοϊκός, βραδύνους ή, ακόμη χειρότερα, σαν να είναι και ο ίδιος ένας κακόγουστος υπερασπιστής της εκμετάλλευσης. Με άλλα λόγια, ο Έλληνας που προωθεί τον Ελληνισμό και την Ελληνικότητα εκτός από «εθνικιστής», ξενοφοβικός», «ρατσιστής», κλπ δημιουργεί εκ του μηδενός την ιδέα των «Ελλήνων» μόνο και μόνο για να προωθήσει τις δικές του υποσυνείδητες ρατσιστικές και σεξιστικές επιδιώξεις για να καταπιέσει τον παρόντα «άλλο», έχει επινοήσει ένα παρελθόντα υψηλό πολιτισμό που δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα.

Η νέα αυτή φουρνιά «κοινωνικών ερμηνευτών» είτε πέταξε στα σκουπίδια τον Ελληνικό κόσμο επειδή δεν ήταν πολυπολιτισμικός (πράγμα που είναι ανέντιμο, διότι κανένας πολιτισμός δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ στ' αλήθεια πολυπολιτισμικός) είτε προσπάθουν να ξαναεπινοήσουν τους Έλληνες ως πολυπολιτισμικούς (της δικής τους ιδεολογίας). Η ελληνική σοφία δεν πρέπει απλώς και μόνο να ξεχαστεί, αλλά πρέπει να απορριφθεί ενεργά. Η τελευταία γενιά πανεπιστημιακών επιθυμεί να επιβιώσει και να είναι αρεστή — στους συναδέλφους ακαδημαϊκούς δασκάλους — εγγυώμενη στους συναδέλφους της ότι οι νέοι εκπαιδευτικοί που θα ακολουθήσουν την Ελληνικότητα θα είναι ελάχιστοι.

Στην Ελλάδα αυτούς τους μεταμοντρένους φορείς ξενοκεντρικών πολυπολιτισμικών αντιλήψεων τους ονομάζουμε πλέον ως εθνομηδενιστές. Άρα λοιπόν Εθνομηδενισμός είναι η ιδεολογική στάση της ολοκληρωτικής απόρριψης των αντίθετων ως προς των νεωτεριστικών/μετανεωτεριστικών απόψεων σε ότι αφορά την θεωρία γεννήσεως του εθνικισμού και του Έθνους, και κωδικοποιείται σε μία ιδεολογία που αναγορεύει σε ηθικό και πρακτικό καθήκον την προώθηση αυτού του αρνητισμού σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, πολιτικής και νομοθετικής ζωής της Ελλάδος αλλά και της φιλοσοφίας του Ελληνισμού ή Ελληνικότητας.

Όλοι αυτοί οι μεταμοντέρνοι πλέον έχουν καταλάβει όλες σχεδόν τις κοινωνικές θέσεις. Θα τους δεις να υπογράφουν υπέρ του Σχεδίου Ανάν, υπέρ του εθνοκτόνου σχεδίου για την Ιθαγένεια, είναι μέλη σε όποιες Μ.Κ.Ο. μπορούν, αρθογραφούν στα ΜΜΕ κλπ. Κοινό λεκτικό οπλοστάσιο αυτής της στοχοθετημένης ξενοφιλίας, η οποία συγκροτήθηκε σε παράδοξη προκατάληψη, ας πούμε αντιρατσιστική/ρατσιστική, της οποίας η ανάποδη όψη είναι η βαθιά περιφρόνηση για τον τύπο του αξιοθρήνητου «γηγενούς Έλληνα» και το απεριόριστο λεκτικό μίσος για τους «Δεξιούς» ή τούς «Κεντροδεξιούς» και εκφράζονται με λέξεις όπως «ρατσιστής», «ξενοφοβικός», «ακροδεξιός», «φασίστες», «εθνικιστές» και «νέο-ναζί» και άλλες παρεμφερείς χαρακτηρισμοί.

Αυτήν λοιπόν την μεταμοντέρνα πολυπολιτισμικότητα είναι ένα από τα ιδεολογήματα που η πνευματικώς αποικιοκρατούμενη και πολιτικώς κατεχόμενη από μία εθνοφοβική-εθνομηδενιστική ελίτ χώρα μας από την Δύση προσπαθεί να μας την επιβάλει.

ΠΗΓΗ:






ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ" - [ΠΑ.ΣΥ.Α.] ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΡΤΗΣΕ Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ


ΠΡΕΠΕΙ ΤΑΧΙΣΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ Ή ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ

ΠΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ LINK ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΙΣΕΛΘΕΤΕ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ GOOGLE ΔΩΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ 450 ΠΟΥ ΣΥΝΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΔΡΑΓΩΝΑ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ:

Π.Χ.

"ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ"

"ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ"

"ΡΕΠΟΥΣΗ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ"

ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΤΕ ΟΤΙ ΠΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΜΥΗΜΕΝΕΣ ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΕΘΝΟΑΠΟΔΟΜΗΤΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΤΟ ΟΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΞΕΝΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΠΑΓΟΜΕΝΟ


ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
s-spyropoulos@pa-sy-a.gr

ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ [ΠΑ.ΣΥ.Α.]
http://www.pa-sy-a.gr



ΔΕΙΤΕ ΤΑ LINK:


ΜΙΣΑΝΔΡΗ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕΣΩ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΩΝ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΣΩ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ



ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΙΑΚΗ ΘΕΑ "ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ" ΤΗΣ WICCA ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΣΤΑ ΛΟΓΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ



ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΙΑΚΗΣ ΘΕΑΣ "ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ" ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ WICCA ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ "ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ" ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΔΡΑΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΙΣΑΝΔΡΗΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ "ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ"



Η "ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ" ΕΚ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΜΕ ΤΟ "ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ" ΕΧΕΙ ΠΟΛΥΕΤΗ ΔΡΑΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΙΣΑΝΔΡΗΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ "ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ"



ΤΟ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΔΟΛΙΩΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΜΕΣΩ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΣΑΤΑΝΟΚΙΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ



Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΜΕΣΩ ΛΕΥΚΗΣ ΦΑΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΑΓΚΙΤΑΤΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΣΤΑ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ "ΣΧΟΛΕΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ" ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΔΟΛΙΩΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΤΙΣ ΣΑΤΑΝΟΚΙΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ



ΣΤΙΣ "ΣΧΟΛΕΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ" ΤΟΥ "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ" ΤΕΛΕΙΤΑΙ Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΡΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΜΕΣΩ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΜΙΣΑΝΔΡΗΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΣ ΨΥΧΙΚΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΝΟΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΟΠΩΝ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΡΟΠΩΝ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΔΙΟ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ






ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ" - [ΠΑ.ΣΥ.Α.]


"ΘΗΣΕΥΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 00006 ] - [ 2010.01.04 00:00 ]
ΤΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΤΟ ΥΠΑΡΧΗΓΕΙΟ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΟΙ ΕΠΙΣΤΑΤΕΣ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ (ΑΝΔΡΕΣ-ΚΗΦΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ-ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ) ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - 450 ATOMA ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΑΣ «ΙΕΡΕΙΑΣ» ΘΑΛΕΙΑΣ ΔΡΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ "ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ" (ΕΠΣΕ) ΑΠΟ ΤΙΣ 3 Ιανουαρίου 2010 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: "Συμπαράσταση σε Θάλεια Δραγώνα από 450 πανεπιστημιακούς - ανθρώπους του πνεύματος"
















Αναρτήθηκε από στις
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)